of Hawai-eilanden; een groep eilanden in het n.o. deel van den Stillen Oceaan, tusschen 137 en 147° W. L. en 19 en 24° N.
B.; 8 groote, bewoonde en 5 kleine eilanden; 16702 km.2 en 154.000 inw. in 1901. De S. zijn vruchtbaar, het klimaat is mild en water ontbreekt er niet. Men vindt er het suikerriet der Zuidzee, schoone bosschen, zuidvruchten enz. De bewoners behooren tot de schoonste en krachtigste stammen van het Polynesisch-Maleische ras. De staatsregeling werd in 1852 onder den invloed der N.-Amerikanen door vrijzinnige instellingen gewijzigd. De eilanden werden in 1778 door Cook ontdekt, die in het volgende jaar op ïïawai vermoord werd. Van 1784—1810 onderwierp koning Kamehameha I, de grondlegger der beschaving aldaar, de geheele groep eilanden. In 1844 werd de onafhankelijkheid der S. door Engeland en N.-Amerika erkend. De tegenwoordige koning is Kamehameha Y.S. is ook een eilandengroep der Zuidpoollanden.
