duitsch rechtsgeleerde en staatsman, broeder van beide vorigen, geb. 17 Aug. 1799 te Stuttgart, werd in 1827 hoogl. in de staatswetenschappen te Tübingen, waar hij in 1836 ook een aanstelling kreeg als eerste bibliothecaris; werd in de württemb. Tweede kamer gekozen en ging in 1847 als hoogl. in de rechten naar Heidelberg, doch kreeg in 1848 in het rijksministerie een benoeming als minister van justitie.
In 1849 trad hij af en vatte wederom zijn betrekking te Heidelberg op. Als vertegenwoordiger der universiteit in de badensche Eerste kamer, werkte hij mede om het concordaat van 1860 te verwerpen. Tot gezant van Baden (1861) bij den bondsdag benoemd, bleef hij in deze betrekking tot de opheffing van den bond in 1866. In 1874 werd hij tot lid van den rijksdag gekozen. Hij overl. 5 Nov. 1875 te Berlijn. Hij schreef: Slaatsrecht des Königreichs Württemberg (2de dr. 2 dln.
Tübingen 1840), Die Polizeiwissenschaft nach dem Grundsätzen des Rechtsstaats (3 dln. 3de dr. 1866), Geschichte und Liiteratur der Staatswissenschaften (3 dln. Erl. 1858), Encyklopädie der Staatswissenschaften (2de dr. 1872), Staatsrecht, Völkerrecht und Politik (3 dln. 1860—69). In 1902 versehenen te Stuttgart zijn nagelaten, voor de geschiedenis zijns tijds zeer belangrijke Lebenserinnerungen 1799—1875 (2 dln.).
