duitsch natuurkundige, geb. 12 Maart 1824, werd in 1850 buitengewoon hoogleeraar te Breslau, in 1854 gewoon hoogleeraar in de physica te Heidelberg, in 1875 te Berlijn, waar hij 17 Oct. 1887 stierf. In Poggendorff’s „Annalen” en Crelle’s „Journal für Mathematik” plaatste hij belangrijke onderzoekingen over electriciteit en galvanisme, de elasticiteit en andere physische eigenschappen der lichamen, optische onderwerpen enz.
Grooten naam verwierf hij zich door zijn met Bunsen gedane onderzoekingen betrekkelijk de spectraal-analyse, door hem beschreven in Untersuch über das Sonnenspectrum und die Spectren der chemischen Elemente (1861, 3de uitg. 1866).
