(gr. Peisandros).
1) Grieksch episch dichter, uit Camirus op Rhodus, omstreeks 600 v. Chr., schreef een door de ouden gewaardeerde Heraclea, waaruit naar men beweert het twaalftal werken, de leeuwenhuid en de knods van Heracles in de mythologie zijn overgegaan.
2) Demagoog te Athene, zette met grooten ijver het onderzoek naar de Hermenverminking (zie Hermocopidenproces) in 415 v. Chr. door, om Alcibiades ten val en den staat in verwarring te brengen. In 411 bewerkte hij een verandering der staatsregeling in oligarchischen geest, met name de instelling van de regeering der Vierhonderd, aan wier hoofd hij mede stond. Bij de spoedig gevolgde ontbinding daarvan week hij uit naar Decelea tot de Lacedaemoniërs; deswege werd zijn vermogen verbeurd verklaard.
3) Zwager van Agesilaus, lacedaemonisch nauarch (vlootvoogd), verloor in 394 v. Chr. bij Cnidus tegen Conon slag en leven.
