Spaansch avonturier, geboren te Badajoz, Spaansch Estremadura, in 1492; in 1517 of 1518 stak hij naar de nieuwe wereld over en werd kort daarop door den gouverneur van Cuba, Velasquez, uitgezonden om onder bevel van Grijalva de kusten van het Amerikaansche vasteland te verkennen. De expeditie deed Acozamil (Zwaluweneiland) en verschillende punten van Yucatan aan.
De rivieren Tabasco en Bandaros opstevenende, geraakten de tochtgenooten opgetogen over de schoonheid van het land, de vruchtbaarheid van den bodem en de verschillende sporen van beschaving en zij noemden deze streek Nieuw Spanje. Hier hoorden de Spanjaarden voor het eerst van het rijk van Montezuma (Mexico) en van de schatten daar opgehoopt. Grijalva beval Alvarado naar Cuba terug te keeren en verslag te doen van den tocht; het goud, dat Alvarado medebracht, maakte de hebzucht en de eerzucht van Velasquez gaande; hij betoonde zich zeer ontevreden dat de expeditie niet verder was doorgedrongen en ontnam Grijalva bij diens thuiskomst het bevel over de expeditie; de verkregen inlichtingen en gegevens deelde Velasquez aan Cortes mede en droeg deze de verovering van Mexico op (Zie Cortes). In 1519 verliet Cortes met 11 schepen Havanna; Alvarado voerde over een dezer het bevel; een storm dreef de vloot uiteen, doch zij kwam weer bijeen bij het Zwaluweneiland, waar het plan van den tocht ontworpen en geregeld werd. In den veroveringstocht, die volgde, had Alvarado bijna evenveel aandeel als Cortes zelf en hij onderscheidde zich in alle moeilijke ondernemingen; gedurende een korte afwezigheid van Cortes vertrouwde deze de stad Mexico aan zijn zorg toe; kort hierop kreeg A. de lucht van een samenzwering van een groot aantal Azteken tegen de Spanjaarden, en tijdens een openbaar feest liet Alvarado naar aanleiding van dit komplot een groote slachting aanrichten, waarover Cortes zeer ontevreden schijnt geweest te zijn. Na de verovering van Mexico werd A. met een geringe macht (300 man voetvolk, 160 man paardevolk en eenige Mexicaansche hulptroepen) naar de kusten der Stille Zuidzee gezonden, (1523), in de richting van Guatemala; hij slaagde volkomen in het ten onder brengen der stammen die hij op zijn weg ontmoette; vele stamhoofden onderwierpen zich vrijwillig en boden hem rijke geschenken aan, ten teeken hunner vriendschap.
Alvarado keerde nu naar Spanje terug, waar Karel V hem een schitterende ontvangst bereidde, terwijl hij hem tot gouverneur van Guatemala aanstelde. Op *zijn tweeden tocht naar de nieuwe wereld werd hij vergezeld door een groot aantal edelen, allen begeerig fortuin te maken. In Amerika aangekomen wierp hij zich spoedig in nieuwe avonturen en veroveringen; om Pizarro en Almagro niet te belemmeren besloot hij Peru en Chili niet te bezoeken; Quito echter buiten de grenzen van het veroveringsgebied der genoemde avonturiers rekenende, sloeg Alvarado derwaarts den blik, en landde kort daarop te Bahia de los Caraques, nabij kaap San Francisco, vanwaar hij met zijn leger van 500 man tot in het hart van het land doordrong, dwars over de Andes; in de vlakte van Rio Bamba ontmoette hij een deel der strijdmacht van Pizarro, onder aanvoering van Almagro; het land reeds bezocht bevindende trok hij terug tot Honduras en hielp de kolonisten nederzettingen aanleggen, o. a. Graciasa-Dios en San Juan de Puerte de Caballos. Inmiddels werd hij in Spanje door Pizarro belasterd; zulks vernemende begaf hij zich naar het vaderland (1534) en verdedigde zich met zooveel succes, dat hij zich het bestuur van Honduras naast dat van Guatemala zag toevertrouwd. Ten derden male begaf hij zich nu naar Amerika, zette zijn ontdekkings- en veroveringstochten in alle richtingen voort en werd in een gevecht met Indianen op de kust van Michoacan gedood, doordat zijn doodelijk getroffen paard hem in zijn val de borstkas indrukte; in hetzelfde jaar (1541) kwamen zijn vrouw en kinderen om het leven bij een overstrooming der stad San Jago.
