de voornaamste der eleatische philosophen, uit Elea in Beneden-Italië, kwam waarschijnlijk omstreeks 460 met zijn leerling Zeno (zie ald.) naar Athene. Zijn eenig werk was een philosophisch leerdicht in epische versmaat en ionisch dialect, waarvan de talrijke fragmenten o. m. door S.
Karsten (in dl. I, 2 der Philosophorwm graecorum reliquiae, Amsterdam 1835) verzameld zijn. De leer van P. sluit zich aan bij die van Xenophanes (zie ald.) en heeft met deze de strekking, alle veelheid en veranderlijkheid van het zijn, derhalve het worden, te ontkennen en alles tot de eenheid terug te brengen. Onder de leerlingen van P. is, na Zeno, Melissus (zie ald.) de voornaamste.
