Gepubliceerd op 25-03-2021

O

betekenis & definitie

o, de vijftiende letter van ons alphabet, de vierde klinker, is ontstaan uit

de phoenicische Ain (Oog) en had reeds oudtijds den vorm van een

gesloten cirkel.

Men onderscheidt Mj ; de o, evenals bij de overige

klinkers, natuurlijke of volkomen en gerekte of onvolkomen o’s. De korte

grieksche o (omikron) beteekende als getalteeken 70, de lange (omega)

800; bij de Romeinen stelde een O het getal 11 voor. Op het kompas

beteekent O. oost, oosten. In de scheikunde is O het teeken voor

zuurstof (oxygenium). O’ voor iersche eigennamen wil zeggen zoon. O.

is verder de officiëele verkorting voor den amerik. staat Ohio. O',

veelvuldig voorkomend vóór hongaarsche plaatsnamen, beteekent oud.

Een O op fransche munten: geslagen te Riom, op oostenr.: gesl. te

Oravicza in Hongarije, op n.-amerikaansche: gesl. te New.-Orleans. Een

kleine o, boven bij een getal geplaatst, beduidt graden (2° = 2 graden).

Andere verkortingen, aanvangende met O zoeke men op de

alphabetische plaats.