Nox, de Nacht, door de Grieken, evenals door vele andere volken, ook als godheid gedacht. Bij Homerus komt zij voor als een machtige, zelfs door Zeus geëerde godin.
Bij Hesiodus is zij een der eerste krachten in de cosmogonie, een dochter van Chaos en zuster van Erebus, bij wien zij den helderen aether en den dag verwekt, volgens de voorstelling der Grieken, dat het licht uit de duisternis, de dag uit den nacht ontstaat; zij' brengt uit zich zelve de verderflijke wezens der duisternis voort: het ongelukkige lot des doods, laster, jammer, bedrog, liefdesverbijstering, ouderdom en twist; als een vriéndelijke godheid baart zij echter ook den Hypnos en het heirleger droomen. De in het verre westen aan den rand der aarde wonende Hesperiden heeten hare dochters. In het Westen zijn de poorten waaruit zij, in duisternis gehuld, met den slaap en den dood in de armen, uit de onderwereld, haar eigenlijk verblijf, oprijst, terwjjl zij Hemera te gemoet gaat. Bij de Orphici is zij de oorsprong van al het geschapene. De treurspeldichters vatten haar op als personificatie van den nachtelijken tijd.
