egyptisch staatsman, geb. te Smyrna 1825, overl. te Parijs 1899, was van armenische afkomst, studeerde in Frankrijk op het college te Sorrèze, werd door een van zijn ooms, Boghos-bey, die secretaris van Mehemed Ali was, naar Egypte ontboden en kwam in het vertrouwen van Abbas-pacha, zoodat hij, toen deze in 1849 Mehemed Ali opvolgde, diens eerste raadsman werd. Ook gedurende de regeering van Ismael-pacha stond hij aan het hoofd van het ministerie en leidde de onderhandelingen, aan welke de firmans van 1866 en 1867 waren te danken, waarbij de geheele zelfstandigheid van Egypte en de titel van khedive voor den onderkoning van dit land werden verkregen.
Intusschen was hij tot pacha verheven en onderhandelde als minister van openbare werken en van buitenlandsehe zaken met de europeesche mogendheden over hei, doorgraven van de landengte van Suez, alle moeilijkheden, welke deze grootsche onderneming belemmerden, met veel tact uit den weg ruimend. Daarna wijdde hij zich geheel aan de hervorming van het rechtswezen in Egypte en slaagde er in, de consulaire rechtspraak te doen vervangen door de gemengde gerechtshoven. In 1894, onder Abbas-pacha, kwam hij weder in het ministerie, waarvan hij evenwel niet lang deel uitmaakte, daar zijn gezondheidstoestand hem noodzaakte zich uit het openbare leven terug te trekken. Hij begaf zich nu naar Parijs en verbleef daar tot zijn dood.
