personen die door dwaas-doen en kwinkslagen anderen vermaken. In vroeg, tijd was aan elk hof een nar, hofnar genoemd, een gewoonte, overgenomen van de oostersche hoven.
Allengs kwamen er ook narren om bet publiek te vermaken, hetzij op de straat, in kroegen als anderszins. Weldra kwamen de narren toen ook op het tooneel en men vindt ze nog terug in Shakespeare’s Falstaff. In lateren tijd is voor den nar de komiek in de 'plaats getreden.
