Gepubliceerd op 23-02-2021

Nabuchodonosor ii

betekenis & definitie

de Nebukadnezar uit den Bijbel, zoon van Nabopolassar, regeerde van 603—561 v. Chr. over het Babylonische rijk, dat hij tot hoogen bloei bracht.

In drie krijgstochten onderwierp hij het rijk van Juda, voerde een deel der bevolking naar Babylon en zond na de verovering van Jeruzalem (586 v. Chr.) ook het overschot met den koning Zedekia in ballingschap naar zijn rijk (zie II Kon., 24). Ook in den strijd tegen Egypte was hij gelukkig; een deel van het land werd veroverd; N. plaatste Amasis op den egyptischen troon. De stad Tyrus belegerde hij echter te vergeefs; eerst na een beleg van 13 jaar gaf de stad zich bij verdrag aan hem over. N. deed veel om de * welvaart en de veiligheid van zijn rijk te bevorderen; hij verbeterde het kanaalstelsel, omringde de hoofdstad met een muur van 60 el hoogte en 12 el breedte, deed veel bouwwerken uitvoeren en hangende tuinen aanleggen. Volgens het bijbelsche verhaal werd hij echter met krankzinnigheid geslagen, zoodat hij zich als een dier voedde met de gewassen des velds. De israël. profeet Daniël stond bij hem in hooge gunst.

< >