Mormyroidci, Nijlsnoeken, vischfamilie van de groep der weekvinnigen; de soorten leven allen in den Nijl en andere rivieren van Afrika; het zijn visschen die zich dikwerf in den modder verschuilen, wier voedsel gewoonlijk uit plantenstoffen bestaat, en die zich kenmerken door de bedekking van den kop met een dikke naakte huid, terwijl de kieuwopeningen zich slechts als loodrechte, nauwe spleten vertoonen; voorts door den kleinen mond. Valsche kieuwen ontbreken.
Zij hebben verder een enkele, doorgaans lange rugvin, een meestal (bij de geslachten Mormyrus C u v., Mormyrus Müll.) samengedrukt, langwerpig, soms verlengd (M. anguillaris) of (bij Gymnarchus) aalvormig lichaam, in welk laatste geval ook de bij anderen aanwezige aarsvin ontbreekt. Behalve den naakten kop is het lichaam met schubben bedekt, De lichaamsgrootte der meesten gaat 3 decim. niet te boven; de grootste soort is de 1 m. lange Gymnarchus niloticus. De zwemblaas aller M. is enkelvoudig en vertoont inwendig een celachtig maaksel. Verder hebben zij ter weerszijde van den staart een verdikking, bestaande uit een weefsel hetwelk geheel met dat van het electrische toestel bij sommige andere visschen overeenstemt, echter niet als zoodanig werkt en tot de z.g. pseudo-electrische organen behoort. Een der soorten, Mormyrus caschive, in den Nijl zeer algemeen, werd door de oude Egyptenaren vereerd als een heilig dier.
