turksch generaal, geb. te Plaski in Kroatië 1806, overl. te Pera 1871, was eerst in oositenrijksehen dienst, omhelsde het mohammedanisme, begaf zich naar Konstantinopel (1834), waar hij aan den troonopvolger Abd-ul-Medjid onderricht gaf en trad in het turksche leger. Na den syrischen veldtocht werd hij tot generaal benoemd, herstelde de rust in Albanië (1843) en Knrdistan, kommandeerde in 1848 en 1850 het bezettingsleger in de Donauvorstendommen en onderdrukte daarna twee opstanden in Bosnië.
In den oorlog tegen Rusland van 1853, noodzaakte hij de Russen het beleg van Silistria op te breken, doch slaagde er niet in Kars te ontzetten. In 1861 kommandeerde hij een expeditie in Herzegowina; streed vervolgens met voordeel tegen de Montenegrijnen; bedwong in 1867 den opstand op Kreta en werd daarna opperbevelhebber van het geheels turksche leger.
