ned. en duitsch; ital., spaansch en portug.: lèrico; fransch: lyrique; eng.: lyric of lyrical; oorspronkelijk alles wat bij de lyra werd gezongen of voorgedragen, later muzikale of letterkundige kunstwerken, waarin de schepper zijn gevoelens of die van zijn held of heldin subjectief, meestal in vloeienden vorm, mededeeld. De voortbrengselen der lyrische dichtkunst bij de ouden, werden onderscheiden in de Elegie, de Jamben, de Ode, die geheel persoonlijk zijn en de Nome en het Koor, waarin de gevoelens van een menigte werd uitgedrukt.
In de middeleeuwen kreeg de lyrische dichtkunst andere vormen door de troubadours, trouveres en andere minnezangers; zij vonden de Canzone, de Sonette, het Chanson, het Lied uit, terwijl in de 14de eeuw ontstonden de Ballade, de Rondeau en de Virelai. Met de renaissance kwamen verschillende der antieke vormen van het lyrisch gedicht weer in zwang. Thans bedienen de lyrische dichters zich van alle vormen, welke bekend zijn, hoewel de Elegie, de Ode en het Sonnet het meest worden gebezigd.
