italiaansch schrijver, 1813—76, werd 1835 professor in de rhetorica te Catanzaro, 1839 als samenzweerder gevangen genomen en bracht 3½ jaar in de gevangenis door. In 1847 moest hij om zijn Protesta del popolo delle dm Sicilië naar Malta vluchten; 1848 keerde hij terug, werd 1849 gevangen genomen en ter dood veroordeeld, welke straf in levenslange hechtenis veranderd werd.
Na 8 jaren op de galeien te hebben doorgebracht, werd hij in vrijheid gesteld onder voorwaarde dat hij naar Amerika zou gaan; hij begaf zich naar Londen, keerde 1860 terug, werd inspecteur van het onderwijs en vervolgens professor in de ital. literatuur te Napels. Zijn hoofdwerk zijn de Lezione di letteratnra italiana (3 dln., Napels 1867—72 en meerm.). Na zijn dood verscheen de autobiographie Ricordanze delict mia vita (2 dln., ‘1879—80), en voorts nog Scritti varii (2 dln., 1879—80) en Epistolario.
Setter
zie Hond.
