scheikundig teeken Li, atoomgewicht 7, een metalliek, eenwaardig element, welks oxyde, Li2 O, lithion geheeten, in 1817 door Arfvedson ontdekt is (in de delfstof petaliet en gebonden aan kiezelzuur). Lithiumverbindingen zijn algemeen verspreid, maar treden altijd in zeer geringe hoeveelheden op, gewoonlijk tezamen met die der andere alkalimetalen.
Eenige silicaten, met name sommige soorten van mica (glimmer) bevatten lithium m eenigszins grooter hoeveelheden. Ook in minerale wateren heeft men lithiumverbindingen gevonden; een bron in Cornwallis is bijzonder rijk daaraan. Door electrolyse van lithiumchloride verkrijgt men het metaal L. zelf, dat zilverwit is, bij 180° smelt en een soortelijk gewicht van 0.59 bezit; het is dus het lichtste van alle metalen. Daar het carbonaat en het phosphaat van lithium moeilijk oplosbaar zijn, vormt het den overgang tusschen de metalen der alkaliën en die der alkalische aarden. Alle L.-verbindingen kleuren de vlam karmozijnrood; het spectrum daarvan bestaat uit een zeer heldere' roede streep.
