(lat. libatio) een drankoffer voor góden of afgestorvenen. Libaties kwamen deels in verbinding met andere offers, deels op zichzelf voor.
Vooral pleegde men voor en na het eten, voor den goeden geest (daemon), bij langduriger drinkgelag ook Zeus en den heroën wijn, met water gemengd, te offeren. Voor libaties bij de offers daarentegen gebruikte men onvermengden wijn. Vooral de góden der onderwereld en de nimfen verlangden slechts wijnlooze drankoffers, meestal water met honing, waarbij ook nog wel melk gedaan werd. De libaties op de graven voor de afgestorvenen bestonden uit melk, honing en wijn, somwijlen met olie vermengd.