fransche oorlogshaven in het departement Charente Inférieure, aan een kleine golf van den Atl. Oceaan, tegenover het eiland Ré.
Onder de breede straten zijn er nog vele met bogengangen. Tot de voornaamste gebouwen behooren: de hoofdkerk; het stadhuis, in spitsiboogstijl opgetrokken; de groote beurs; het arsenaal. L. is de zetel van een bisschop,* heeft een rechtbank van aanleg en een handelsrechtbank, een museum van schilderijen, een botanischen tuin, een seminarie enz. De inwoners (in 1901: 23.611) vinden hun bestaan in visscherij, scheepsbouw, handel (brandewijn, graan, hout, vissch en oesters) en fabriekarbeid (glasblazerijen, ijzeren koper gieterij en, weverijen, suikerfabrieken). De stad dagteekent uit de 10de eeuw; haar vestingwerken zijn aangelegd door Vauban.In de godsdienstoorlogen der 16de eeuw was zij een bolwerk der Hugenooten; van Dec. 1572 tot Juli 1576 werd zij door de katholieken belegerd en eindelijk ingenomen. Door Richelieu werd L. in 1628 na een merkwaardig beleg tot overgave gedwongen, waarna vele protestantsche ingezetenen naar Amerika uitweken.
