(Karaïeten, hebr. Karaïm, d. i. schriftbelijders) een omstreeks het midden der 8ste eeuw na Chr. in Babylonië door Anan (vandaar aanvankelijk Ananieten genoemde) gestichte joodsche secte, die in tegenstelling met de Rabbanieten de rabbijnsche overleveringen en den Talmud verwierp en tot de letter der h.
Schrift wilde terugkeeren, maar tevens aan oude voorschriften, die zij eveneens op een traditie terugvoerde, vasthield (Karaïsme). De K. verbreidden zich, hoewel niet in grooten getale, vooral in de landen van den Islam en enkele provincies van Polen, waar zij grooter vrijheid genoten dan de overige Joden. Van hun meestal exegetische en polemische literatuur in het arabisch en hebreeuwsch zijn in den nieuweren tijd te Koslow (Eupatoria) verschillende hoofdwerken gedrukt.
