duitsch muziek-theoreticus en contrapunctist, geb. 24 April 1721 te Saalfeld, leerling van Joh. Seb.
Bach te Leipzig, was 1741—51 muziekmeester in Polen, werd vioolspeler bij de koninklijke kapel te Berlijn, stond 1754—58 in dienst van markgraaf Hendrik en werd ten laatste hof-musicus bij prinses Amalia. Hij overl. 27 April 1783. Zijn composities zijn wetenschappelijk en correct, maar stijf en droog. Zijn voornaamste theoretische schriften zjjn: Construdion der gleichschwebenden Temperatur (1760), Die wahren Grundsätze zum Gebrauch der Harmonie (1773), Die Kunst des reinen Satzes (2 dln., 1771—79), Grundsätze des Generalbasses (1781), Gedanken über verschiedene Lehrärten in der Composition (1782), Anleitung zur Sing-Composition (1782).
