een grieksch kerkvader, geb. omstr. 330 te Nyssa in Pontus. Zijn naamgenoot, G. van Nazianze (zie vorig art.), bracht hem van de studie der wijsbegeerte, die hij eerst beoefende, tot het onderzoek der heilige schriften.
Hij werd in 371 bisschop in zijn vaderstad en overl. er in 398. Het meest is hij bekend door zijn vurig ijveren voor de geloofsbelijdenis, op het concilie te Nicea vastgesteld. Zijn werken, bestaande in leerredenen, verdedigingsgeschriften en stichtelijke verhandelingen, zijn uitgegeven door Le Duc (Parijs 1605) en door Morellius (3 dln., Parijs 1615— 18); terwijl zijn brieven met een vertaling en aanteekeningen zijn uitgegeven door Caraccioli (Florence 1731) en zijn catechetische geschriften door Krabinger (München 1835), een bloemlezing uit zijn werken in het duitsch door Winter (Leipzig 1895).
