Diagonaal

betekenis & definitie

In de vlakke meetkunde: de lijn welke twee niet aan elkander grenzende hoekpunten van een veelhoek verbindt; in de stereometrie : een rechte lijn, welke twee hoekpunten verbindt zonder saam te vallen met een der ribben of met een van de diagonalen der zijvlakken. Ook, als bijvoegelijk naamwoord: schuin, tegenovergesteld. Diagonaal-machine : werktuig om de wet van het paralellogram van krachten aanschouwelijk voor te stellen; Diagonaalviak: vlak dat een regelm. lichaam in twee gelijke deelen verdeelt