Déodat guy sylvain tancrède gratet de dolomieu

betekenis & definitie

Fransch geoloog en mineraloog, geb. 24 Juni 1750, in Dauphiné (gem. Dolomieu, depart. Isère), werd jong in de orde der Malteser ridders opgenomen doorliep zijn noviciaat op de galeien der ridders, doodde op 18-jarigen leeftijd in een duel een zijner kameraden, werd des wege ter dood veroordeeld, verkreeg echter v/d grootmeester gratie, verliet de orde om zich aan de wetenschap te wijden, bezocht allereerst den Etna, den Vesuvius, de Apennijnen, de Liparische eilanden en Calabrië, publiceerde in 1784 een studie over de aardbevingen, gaf in 1789, naar Frankrijk teruggekeerd, meerdere memories over het het basalt en over een kalksteengroep (sinds dolomiet geheeten) in het licht, bestudeerde in Midden-Frankrijk het verband tusschen de aardbevingen en de vulkanische verschijnselen en vergezelde ook de egyptische expeditie van Bonaparte, die zijn gemakkelijke verovering van Malta grootendeels aan de tusschenkomst van D. dankte; na een verblijf van twee jaren in Egypte naar Frankrijk terugkeerende, werd het schip dat hem overbracht door een storm naar de golf van Tarente gedreven,waar D. krijgsgevangen werd gemaakt, en als Malteser ridder aan de jurisdictie der orde werd overgelaten: hoewel van fransche zijde krachtig op zijn invrijheidstelling werd aangedrongen, volgde deze eerst Maart 1801 na den slag van Marengo tijdens zijn harde gevangenschap schreef hij met lampzwart en een houten pen een zijner beste werken: Philosophie minéralogique, dat in 1802 werd gedrukt; in Frankrijk teruggekeerd aanvaardde hij den leerstoel die sinds Daubenton’s dood (1799) vacant was gebleven en die inmiddels aan D. opgedragen was; hij overl. echter kort daarop, 26 Nov. 1801, na een nieuwe excursie naar het Alpenstelsel, zijn hoofdwerken zijn: Voyage aux Hes Lipari (1783), Mémoire sur les iles Ponces et les produits volcaniques de VEtna (1788), Dernier vmjage dans les Alpes (1802).