lat. Scaligeri, duitsch Scaliger, beroemd ghibellijnsch geslacht, dat Verona na den val van Ezzelino III da Romano 1260—1387 beheerschte.
Vermelding verdienen:Mastino I della S., de grondlegger der macht van het huis; hij was in Verona 1260 tot podesta, 1262 tot capitano del popolo opgeklommen en maakte de stad tot een toevluchtsoord der in geheel Lombardije verslagen Ghibellijnen. Hij werd 1279 vermoord.
Cangrande I della S., geb. 1291, overl. 1329, de grootste van het geslacht, trad 1312 aan het hoofd der Veroneezen; hij bestreed zegevierend de guelfische stad Padua, op wier kosten hij het gebied van Verona vergrootte, en werd door Hendrik VII tot rijksvicaris verheven; 1318 benoemde de bond der Ghibellijnen in Lombardije hem tot zijn kapiteingeneraal. Zijn hof was de verzamelplaats der dichters en geleerden van zijn tijd; ook Dante, door Florence verdreven, leefde daar.
Mastino II della S., neef en opvolger van den vorige (1329—51), won 1332 Brescia en 1335 Parma alsmede Lucca, kon zich vervolgens evenwel slechts met moeite tegenover het verbond van Venetië, Milaan en Florence handhaven, verloor Parma aan de da Corregio’s en zag zich gedwongen, tegen schadeloosstelling in geld Lucca aan Florence af te geven. Onder zijn opvolgers verviel de macht van Verona.
In 1387 verdrong Gian Galeazzo Visconti van Milaan den laatsten della S., Antonio (overl. 3 Sept. 1388), uit Verona. Toen de Visconti’s 1406 Verona aan Venetië moesten afstaan, eischten de nog levende zonen van Antonio della S. van den senaat de teruggave van Verona; doch zij werden verbannen en stierven in ballingschap. De laatste der Scala's stierf 1598 in beierschen dienst te Neufrankenhofen in Beieren. Tot verfraaiing van Verona hebben deze heerschers veel bijgedragen.
