Danebrogs-orde

betekenis & definitie

orde van het deensche vaandel, of: orde der deensche rijksbanier. De tweede der deensche ridderorden, zou volgens de sage door Waldemar II zijn ingesteld als een aandenken aan het wonder, dat in den slag bij Reval, 15 Juni 1219, op het moeilijkste oogenblik een rood vaandel met wit kruis uit de wolken viel, wat den slag ten gunste van genoemden vorst besliste. In werkelijkheid werd de orde eerst door Christiaan V ingesteld, op 12 Oct. 1671, den dag van de geboorte van den kroonprins, Frederik IV ; op genoemden datum werden de 19 eerste „ridders van de deensche rijksbanier” benoemd; de orde kreeg 1 Dec. 1693 statuten volgens welke zij slechts één klasse zou hebben, slechts adellijken als leden zouden mogen worden toegelaten, en het getal der leden 50 niet zou mogen te boven gaan. Deze statuten bleven van kracht tot op Frederik VI, die hij besluit van 28 Juni 1806 de orde belangrijk uitbreidde, terwijl zij, daar zij ook voor niet-adellijken toegankelijk werd gesteld, tevens in drie klassen werd gesplitst: grootkommandeurs, grootkruizen en kommandeurs; in 1864 nog in graden verdeeld: met en zonder borstster en ridders; bovendien bevat de orde nog zg. Danebrogmannen, zoodanige die zich genoegzaam verdienstelijk hebben gemaakt, doch bij wier nederige positie een ridderteeken ongepast wordt geacht; de orde wordt verleend voor burgerlijke en militaire verdiensten; het ordeteeken is een langwerpig gouden kruis, wit geëmailleerd en met roode randen; op de voorzijde staat op de vier armen van het kruis Gud og Kongen (God en de koning) op de keerzijde in het midden W, van boven Fiv, op drie armen: 1219,1671 en 1808. Feestdagen der orde zijn de geboortedag van den regeerenden koning en verder 28 Jan., 15 April en 28 Juni.