Compromis

betekenis & definitie

Wederzijdsche overeenkomst. Zoo spreekt men in het dagelijksche leven van een C. wanneer staatspartijen oriderling, of met de regeering overeen gekomen zijn een bepaalde houding tot aanneming of verwerping van aanhangige wetsvoorstellen of besluiten aan te nemen In rechtzaken noemt men C. de overeenkomst tussehen partijen, dat geschillen aan de uitspraak van scheidsmannen zullen worden onderworpen Te dien opzichte bepaalt art. 620 van ons Wetb. van Burgerl. Rechtsvordering; „Ieder kan de geschillen omtrent de rechten, waarover hij de vrije beschikking heeft, aan de uitspraak van scheidsmannen onderwerpen. Men kan zich zelf vooraf verbinden om geschillen, welke in het vervolg mochten kunnen opkomen, aan de uitspraak van scheidsmannen te onderwerpen.” Echter luidt art. 621: „Men kan, op straffe van nietigheid, geen compromis aangaan ter zake van giften en legaten, tot levensonderhoud, huisvesting, of kleeding, van scheidingen tussehen echtgenooten, hetzij uit den echt, hetzij van tafel en bed, hetzij van goederen, van geschilpunten, die den staat van eenen persoon aangaan, noch van eenige andere geschillen waarover de wet geene dading toelaat.” Voorts bepaalt art 625 : „Het compromis zal den termijn bepalen, binnen welken de zaak, aan de scheidingsmannen onderworpen, zal moeten beslist zijn, en bijaldien zulks niet bepaald is geworden, zal de last aan de scheidsmannen opgedragen, zes maanden voortduren, te rekenen van den dag-, dat zij hunne benoeming hebben aangenomen. Gedurende dien termijn kunnen de scheidsmannen niet herroepen worden, dan met eenstemmig overleg van partijen.” (zie voorts : Scheidsrechter.)