fransch generaal, geb. 28 Juni 1754 te Dole (FrancheComté), bekend door zijn samenzwering tegen Napoleon I, trad op 16 jarigen leeftijd in het leger en plaatste zich 1790 als vurig aanhanger der revolutie aan het hoofd der nationale garde in zijn geboorteplaats. Later ging hij als kapitein naar het Rijnleger, werd 1799 brigade-generaal in net Alpenleger, kwam 1805 in Italië en werd gouverneur van Pavia.
Wijl hij echter zijn republiikemsche gezindheid niet verloochende, werd hij 1807 afgezet en van 1808—12 gevangen gehouden. Reeds 1809 beproefde hij tevergeefs een samenzwering tegen Napoleon-tot stand te brengen en in Juni 1812, tijdens den russischen veldtocht, achtte hij den tijd gekomen voor de uitvoering van zijn langgekoesterd plan, den keizer tot val te brengen. Hij ontvluchtte in den nacht van 22 op 23 Oc,t. met den abbé Lafon uit de gevangenis, verscheen in de kazernen en poogde de soldaten op te ruien. Aan den plaatselijken commandant generaal Huliin deelde hij den dood des keizers en de instelling eener voorloopige regeering mede, doch werd door Huliin en diens adjudant overmeesterd. Reeds den volgenden dag werd M. met zijn medeplichtigen, de generaals Guidai en Lahorie, voor een militaire commissie gebracht en 29 Oct. 1812 met zijn beide makkers gefusilleerd.
