een in 1809 door den Engelschman Wollaston uitgevonden optisch hulpmiddel bij het teekenen van landschappen. Het bestaat uit een klein, vierzijdig, glazen prisma, welks hoeken naar volgorde 90°, 67½° 135° en 67½° bevatten (zie bijg. figuur).
Men houdt het toestel zoo, dat het eene vlak e m boven en horizontaal ligt, het andere m n vertikaal en naar de aftebeelden voorwerpen gekeerd. Ziet men nu loodrecht naar omlaag op denhoek e van het vlak em, terwijl men het oog a zeer dicht daarbij brengt, dan ziet men een der voorwerpen op het onder het prisma zich bevindende papier. Dit ontstaat door de dubbele weerkaatsing, tengevolge der reflectie bij v en w, veroorzaakt door de twee schuine prismavlakken ere n en, terwijl tevens in b’ het spiegelbeeld van het object o geprojecteerd wordt. De Camera lucida kan ook bij microscopen en verrekijkers worden aangebracht om de vergroot geziene voorwerpen na te teekenen.Reeds vóór Wollaston had Sommering (in 1808) een Camera lucida vervaardigd van een klein stalen spiegeltje, met een hoek van 45° naar den horizon gekeerd.
