Het verdeelen van een boedel, het bij uiterste wil toewijzen van bepaalde gedeelten van do nalatenschap aan bepaalde personen. Het burgerlijk wetboek in Nederland bepaalt hieromtrent: De vader, de moeder, en andere bloedverwanten in de opgaande linie (Zie Bloedverwantschap) mogen bij de uiterste wilsbeschikking, of bij notarieele akte, tusschen hunne kinderen en afkomelingen de verdeeling en scheiding hunner goederen maken.
Indien alle de goederen, welke de bloedverwant in de opgaande linie op den dag van zijn overlijden nalaat. niet in de verdeeling begrepen zijn geweest, zullen die niet verdeelde goederen volgens de wet worden verdeeld. Indien de verdeeling niet gemaakt is tusschen alle de kinderen, die ten tijde van het overlijden in leven zijn, en de afkomelingen der vooroverledenen, zal de verdeeling geheel en al nietig zijn. Er kan eene nieuwe verdeeling in den wettelijken vorm worden gevorderd, hetzij door de kinderen of afkomelingen die daarbij geen aandeel gekregen hebben, hetzij zelfs door degenen tusschen welke de verdeeling gemaakt is. De verdeeling, door een bloedverwant in de opgaande linie gedaan, kan worden betwist uit hoofde van benadeeling, meer dan een vierde bedragende. Zij kan alsmede worden betwist, indien de verdeeling, en hetgeen met vrijstelling van inbreng is vooruit gemaakt, het wettelijk erfdeel van den een of ander der afkomelingen mocht hebben verkort. De rechtsvordering verjaart door een tijdsverloop van drie jaren, te rekenen van den dag waarop de erflater is overleden. De afkomeliilgen welke, om eene der bovengenoemde redenen de verdeeling betwisten, zullen de kosten tot de schatting der goederen vereischt, moeten vooruitschieten, en die kosten zullen ten hunnen laste blijven, indien hunne vordering ongegrond bevonden wordt.
