(gr.) In het algemeen: Overeenstemming, overeenkomst, van eenerlei strekking, hetzelfde beteekenende (in verscheidene, niet in alle, opzichten). Het woord wordt minder gebruikt om eene algeheele gelijkvormigheid van twee zaken aan te duiden, als om een overeenkomst in zekere opzichten tusschen twee gegevens, die in andere punten van elkaar verschillen, aan te geven.
Bij analogie redeneeren is de waarheid van iets zoeken aan te toonen door aanhaling van overeenkomstige feiten, waarbij derhalve moet worden aangenomen, dat uit gelijke hoofd-omstandigheden gelijke gevolgen mogen worden afgeleid en dat zaken, die in sommige punten overeenkomen, het ook wel in andere zullen doen; meestal kan een zaak op deze wijze slechts bij benadering worden aangetoond; er wordt in de exacte wetenschappen weinig of geen gebruik van gemaakt.
Analogie der taal is de invloed die een woord of taalvorm uitoefent op een ander woord of verwanten taalvorm: zoo zal b.v. een door een nieuwe uitvinding ontstaan werkwoord op dezelfde wijze worden behandeld in de verschillende wijzen en tijden, als dit het geval is met reeds bestaande, die er door schrijfwijze mee overeenkomen.
