Ster in het sterrebeeld Perseus; eerst vertoont zij zich als een ster van de tweede grootte; daarna vermindert haar glans zoodanig, dat zij gelijkstaat met eene der vierde grootte. De duitsche astronomen Vogel en Schemer kwamen in 1890 tot de uitkomst, dat Algol gevormd wordt door twee sterren, een heldere en een donkere, beiden wentelende om een gemeenschappelijk centrum.
Hare veranderlijkheid, wat lichtsterkte betreft, werd in 1667 door Montanari ontdekt, den aard daarvan werd in 1782 door Goodricke bestudeerd. Algol schijnt gedurende 2 dagen 11 uren 30 m. met 2de-grootte-helderheid, en verdonkert daarna in 4 uren 30 m. tot 4de-grootte-helderheid. Ee geheele periode der lichtwisseling duurt 2 dagen 20 uren 40 min. 52 sec. Zij beschrijft met een snelheid van 42 km. per sec. eene bijna cirkelvormige baan.
