Fransch ingenieur, geb. 15 Dec. 1830 te Dijon, bezocht van 1852 tot 1855 de Ecole centrale des arts et manufuctures, en wijdde zich vervolgens aan groote ijzerconstructies, in het bizonder aan den bruggenbouw; van 1865 tot 1890 stond hij aan het hoofd van een door hem opgerichte fabriek van werktuigen voor den bruggenbouw, welke hij later aan een maatschappij van aandeelhouders overdeed; van zijn bouwwerken zijn te noemen : de groote brug bij Bordeaux, de viaducten bij Vianna de Castello in Portugal en bij Thonet in Frankrijk voor de spoorlijn Bressuire-Tours, de brug over de Douro bij Oporto, de Gabaritbrug bij St. Flour over de Truyère (1880), het station der staatsspoorwegen te Post, het pavillon der stad Parijs voor de wereldtentoonstelling van 1878 en de draaibare koepel (100.000 kg. zwaar, gemakkelijk door één persoon in beweging te brengen) op liet observatorium te Nizza. Zijn meestbekend bouwwerk is de Eiffeltoren (zie beneden), waarmee hij zich in 1889 opname in de Academie der wetenschappen verwierf. In de Panamazaak betrokken werd hij 9 Febr. 1893 tot twee jaren gevangenisstraf en een geldboete van 20.000 francs veroordeeld, welk vonnis echter 15 Juni van dat jaar door het hof van cassatie op grond van verjaring van het delict werd vernietigd. E schreef: Mê. moiré présenté it l'uppui du projet définitif du riudue de Guntbit (1889), Conférence sur ht Tour de :>()() mètres (1889) enz.
Eiffeltoren, naam van den in 1889 voor de wereldtentoonstelling te Parijs gebouwden 300 meter hoogen ijzeren toren; hij staat in de onmiddellijke nabijheid van de Jenaburg, op het Marsveld. 'De tot de eerste etage reikende onderbouw heeft den vorm van een vierzijdige pyrainide, wier grondvlak een kwadraat met 129 meter 22 cm. lange zijden daarstelt; aan de vier hoeken van dit grondvlak verheffen zich in den vorm van „olifantspooterT geconstrueerde ijzeren pijlers, die van boven saamkomen in een kruisgewelf, hetwelk bet 67,63 meter boven den beganen grond gelegen eerste platform draagt; dit laatste vormt een vierkant met 55 meter lange zijden: deze rijkelijk met sculptuur- en schilderwerk versierde ruimte is tot restaurant ingericht. De tweede etage is geheel op dezelfde wijze opgebouwd, alleen staan hielde pijlers steiler; het tweede platform, een vierkant met 30 meter lange zijden, ligt 115,73 meter boven den grond; het is als een glazen salon ingericht en bevat een buffet, benevens het waterreservoir voor de lift. Van hier aan naderen de vier pijlers elkander meer en meer, om op een hoogte van 190 meter te versmelten tot een enkele, waardoorheen men de derde verdieping (276,13 meter hoog) bereikt; deze heeft een kwadraatzijde van I6V2 meter en bevat vier vooruitspringende balkons, van welke men een vergezicht van 140 km. of omstreeks 20 uren gaans heeft. Van deze laatste voor het publiek toegankelijke ruimte voert een wenteltrap naar de hooger gelegen laboratoriën (voor sterrenkunde, physiea en meteorologie, biologie en microscopische studie der lucht) en tot een klein, nu en dan door Eiffel bewoond kamertje. Hierboven bevindt zich een vuurtoren met draaiende blauwe, witte en roode schijven. Met groote electrische projectors kan de omtrek bij nacht over een uitgestrektheid van 10 km. verlicht worden. Boven den koepel van den vuurtoren ligt, 300 meter boven de aarde, een terras van 1,40 meter doorsnede, dat wederom wetenschappelijke doeleinden dient, De trappen die naar boven voeren tellen tezamen 1792 treden; meestal wordt echter bij het beklimmen gebruik gemaakt van de ascenseurs, waarvan elk 30—40 personen kan bevatten. Het gewicht van den toren is i/h geheel 9 millioen kilogram; het gebezigde ijzer alleen heeft een gewicht van 7,300,000 kg. Het gevaarte rust op een fundeering van beton ; op elke 'J centimeter daarvan drukt een gewicht van ongeveer 2 kg. De door den hevigsten storm veroorzaakte schommeling of zwieping bedroeg 15 c.M. De bouw van den E. duurde van 28 Jan. 18S7 tot 31 Maart 89, en kostte in het geheel (>1 /._> millioen francs. De E. is eigendom van de Société de la TourEiffel, gevormd door Eiffel zelf en twee of drie groote bankinstellingen; in 1909 wordt hij eigendom van den staat. De E. dient als observatorium voor wetenschappelijke experimenten (snelheid van den vrijen val, weerstand van de lucht, wetten der elasticiteit, gas- en dampeompressie, beweging der aarde) en voor meteorologische en strategische waarnemingen (overzicht over een tot op 70 km. verwijderde troepenmacht, optisch-telegraph. verbinding met Rouaan, Beauvais, Orléans, Alençon enz.)
