maarschalk van Frankrijk, geb. te Muret 1802, overl. te Parijs 1869, nam deel aan de verovering van Constantine, het beleg van Rome, was commandant der genie bij het expeditiekorps dat in de Oostzee opereerde (1854), maakte zich meester van Bomarsund en kommandeerde daarna de genie voor Sebastopol. In den italiaanschen veldtocht van 1859 droeg hij veel bij tot het overwinnen der Oostenrijkers bij Magenta en Solferino, ontving daarvoor den maarsehalkstaf, en werd in 1867 tot minister van oorlog benoemd, in welke functie hij het leger bewapende met het Chassepot-geweer.
In 1857 was hij tot senateur verheven. Hij schreef Le siège de Sebastopol (1858).
