Plakker (1)

betekenis & definitie

Plakker (1) - Plakker m. (-s), die iets beplakt of aanplakt; plafonneerder, plafonneur;

— (Z. A.) behanger;
— iem. die altijd lang ergens blijft, inz. in eene kroeg. PLAKKERIJ, v. (-en), het plakken.