(eigende toe, heeft toegeëigend),
1. (overg.) (niet alg.) schenken, toewijzen: de verbeurd verklaarde goederen werden aan de fiscus toegeëigend;
2. opdragen, dediceren (een boek);
3. (wederk.) tot zijn eigendom maken, in bezit nemen: roerende zaken welke aan niemand behoren worden het eigendom van degene die zich dezelve het eerst toeëigent (B.W., a. 640); zich de naam van anti-revolutionnair toeëigenen; inz. met betr. tot een inbezitneming die men als min of meer onrechtmatig beschouwt: de dieven hebben zich de bontmantels toegeëigend; (fig.) op zichzelf toepassen, zich aantrekken: hij meende een jongen hem te horen uitschelden, hij begreep niet, en eigende het zich niet toe.
