v.,
1. het afwenden, afweren van iets ;
2. (-en), een wending waardoor iets gevaarlijks of onaangenaams bijtijds wordt afgekeerd; afleiding: het misnoegen dreigde reeds tot oproer over te slaan, toen een onverwachte gebeurtenis een afwending gaf; — (in het krijgsw.) handeling of beweging waardoor de vijand genoodzaakt wordt zijn troepen geheel of gedeeltelijk elders heen te richten en dus van het bedreigde punt af te trekken: een strooptocht ondernemen in ’s vijand* land om een afwending te maken;
3. (w. g.) wending in het gesprek waardoor het op iets anders gebracht wordt; — wending in de gedachtenloop, afleiding, vooral van vermoeiende of kwellende gedachten.
