Een ontbindende voorwaarde houdt in dat de beëindiging van de arbeidsovereenkomst afhankelijk wordt gesteld van een toekomstige onzekere gebeurtenis. Bij het intreden van die gebeurtenis eindigt de arbeidsovereenkomst. Er worden strike eisen aan gesteld omdat werkgevers anders het ontslagrecht van werknemers eenvoudig zouden kunnen omzeilen.
De Hoge Raad heeft herhaaldelijk geoordeeld dat de geldigheid van een ontbindende voorwaarde in een arbeidsovereenkomst slechts bij uitzondering kan worden aanvaard.
Een voorwaarde die redelijkerwijs niet met het wettelijk ontslagstelsel is te verenigen, zal niet tot een beëindiging van rechtswege van de arbeidsovereenkomst kunnen leiden. Van geval tot geval moet worden bezien of de voorwaarde is te verenigen met dat wettelijk stelsel. Daarbij komt het mede aan op de aard, inhoud en context van de voorwaarde.
Kort samengevat kan worden gesteld dat van geval tot geval moet worden beoordeeld of een ontbindende voorwaarde rechtsgeldig is, waarbij is vereist:
1. dat de ontbindende voorwaarde past binnen het gesloten stelsel van ontslagrecht, en
2. dat het intreden van de voorwaarde objectief bepaalbaar is en niet afhankelijk van de wil of subjectieve waardering van een belanghebbende partij (de werkgever mag er dus geen invloed op kunnen uitoefenen).
Naast voormelde door de Hoge Raad van belang geachte omstandigheden, wordt in de lagere rechtspraak o.a. ook gewicht toegekend aan de formulering van de bepaling, de vraag in wiens risicosfeer de omstandigheid ligt die tot het intreden van de ontbindende voorwaarde leidt, de mogelijkheid van de werkgever om het intreden van de ontbindende voorwaarde te voorkomen en de mogelijkheid om op ‘reguliere’ wijze tot ontslag over te gaan
