BLAZEN

betekenis & definitie

(Fr.: souffler; Du.: blasen; Eng.: to blow), in de techniek meest gebruikte betekenis voor een vormgevingsmethode voor het vervaardigen van flessen en andere holle voorwerpen uit glas of uit thermoplastische kunststoffen, waarbij een koud geëxtrudeerd en nog warm en vervormbaar stuk buis in een blaasvorm wordt gezet en door opblazen gevormd. Tevens wordt met blazen aangeduid een snelle en weinig omslachtige uitvoeringswijze voor het maken van een gat in de grond ten behoeve van bronbemaling, alsmede het doorleiden van lucht, soms andere gassen bij ca. 140 °C door vette oliën ter oxidatie van onzuiverheden; tevens kent men geblazen bitumina.