bekennen - tegenover de rechter openlijk melden dat men een strafbaar feit heeft begaan. Bij schuld bekennen kan het lijdend voorwerp niet variëren. Arrestanten kunnen doorslaan en bekennen dan hun wandaden; hierbij staat geen lijdend voorwerp.

Zie verder: uitkomen voor; verraden

Zijne gevoelens of daden, die niet bekend waren, mededeelen. Belijden is het meer plechtige woord, men zegt zoowel een godsdienst belijden, als zijne zonden belijden. Zoowel zijne zonden bekennen schuld bekennen als kleur bekennen d. i. toonen wat men eigenlijk is; bekennen wordt echter meer ten opzichte van daden gebruikt, die men verborgen had willen houden. In tegenstelling gebruikt, ziet belijden soms op eene vrijwillige, bekennen op eene min of meer afgedwongen schuld¬belijdenis. Men gebruikie vroeger de pijnbank om de misdadigers tot be¬kentenis te brengen die niet terstond hunne schuld beleden.

bekennen - regelmatig werkwoord
uitspraak: be-ken-nen

1. zeggen dat je iets slechts gedaan hebt
♢ hij bekende de inbraak bij de politie

Algemene uitdrukkingen:
1. er was geen mens te bekennen
[er was niemand te zien]
Regelmatig werkwoord: be-ken-nen
ik beken
jij/u bekent
hij/zij bekent
wij/zij/jullie bekennen
ik/jij/u/hij/zij bekende
wij/zij/jullie bekenden
hij heeft bekend
de/het/een bekende ....
bekennend, bekennende