Wat is de betekenis van bekennen?

...

(17e eeuw) (euf.) bijbels voor copuleren (vanuit mannelijk standpunt). Ook wel: vleselijk bekennen. De allereerste liefdesdaad werd in het boek Genesis (Statenvertaling uit 1637) als volgt omschreven: "En Adam bekende Eva zijne huisvrouw, en zij werd zwanger." In latere vertalingen werd 'bekennen' vervangen door 'gemeenschap hebben'. &bu...

bekennen - Werkwoord 1. (ov) iets laak- of strafbaars toegeven ♢ Na een langdurig verhoor bekende hij de moord gepleegd te hebben. ♢ Zij bekende haar zonden tijdens de biecht. 2. niet te ~ zijn: ontbreken, niet te vinden zijn ...

bekennen - regelmatig werkwoord uitspraak: be-ken-nen 1. zeggen dat je iets slechts gedaan hebt ♢ hij bekende de inbraak bij de politie Algemene uitdrukkingen: 1. er was geen mens te bekennen ...

Een kaart bijspelen in de voorgespeelde kleur. Zie ook: renonceren; verzaken

Geslachtsgemeenschap hebben. Dit eufemisme dateert al uit de Middeleeuwen en komt ook frequent voor in de bijbel (o.a. Genesis 4:1: En Adam bekende Eva zijne huisvrouw, en zij werd zwanger). De oorspronkelijke betekenis is: ‘leren kennen’. De erotische betekenis komt overigens enkel voor in de Statenvertaling van de bijbel (uit 1637). In latere ver...

Bekennen - openlijk uitkomen voor het lesbisch zijn. Bekennen wil zeggen dat je je eigen homoseksualiteit erkent en aanvaardt (...) niet dat je het van de daken moet schreeuwen: ‘Hoor eens allemaal, ik ben lesbienne!’ (Sisley & Harris, 1981). Zie ook kleurbekennen.

geslachtelijke gemeenschap hebben met.

bekennen - geslachtelijke gemeenschap hebben met (van de man). Alzoo hy zig inbeelde d’eerste geweest te zyn, die my bekend had, De Openhertige Juffrouw i. 82 [± 1769]. Des morgens mocht hij dan eindelijk zijn vrouw omhelzen en bekennen, en zijn plicht als een braaf ruiter voldoen, Eros’ L. 92 [18e e.].