Een ding door middel van zijne kenteekenen van andere dingen onderscheiden. Kennen is iets met de zintuigen waarnemen en het in het geheugen bewaren. Erkennen sluit in de meeste gevallen kennen in, met de bijgedachte dat men voor zijne kennis openlijk uitkomt. Ik ken hem als mijn weldoener, en ik zal hem altijd als zoodanig erkennen. Het is in deze beteekenis hetzelfde als bekennen, verklaren, betuigen. Erken uwe schuld. Erkent gij mij voor uw leidsman? Verder: verklaren iets te kennen en de juistheid of het recht van iets aan te nemen, iemands rechten, iemands macht erkennen. Herkennen is opnieuw kennen, zich bewust worden, als men iemand of iets in het gezicht krijgt, dat men hem of het te voren gezien of gekend heeft. Wij hadden elkander in jaren niet gezien, maar hij was zoo weinig veranderd, dat ik hem op het eerste gezicht herkende. Onderkennen is iets kennen of herkennen, wanneer het zich bevindt te midden van andere voorwerpen van dezelfde soort, derhalve de eene zaak van de andere onder¬scheiden. Ieder moet goed en kwaad kunnen onderkennen.

erkennen - regelmatig werkwoord
uitspraak: er-ken-nen

1. het inzien en zeggen dat het zo is
♢ hij erkent dat hij een fout maakte
2. als wettig beschouwen
♢ hij erkent haar als zijn dochter

Regelmatig werkwoord: er-ken-nen
ik erken
jij/u erkent
hij/zij erkent
wij/zij/jullie erkennen
ik/jij/u/hij/zij erkende
wij/zij/jullie erkenden
hij heeft erkend
de/het/een erkende ....

Synoniemen
toegeven

Tegenstellingen
loochenen, ontkennen, tegenspreken