(erkende, heeft erkend), (i.h.b.:)
1. zich officieel verantwoordelijk stellen voor een buitenechtelijk kind, met alle door de wet gestelde consequenties vandien.
(a) m.b.t. de vader: Ach ja, de Voogdijraad heeft haar voor een deel (succesvol) bijgestaan en een enkele van de kinderen draagt de naam van de vader, is erkend dus, maar drie-vierde van het gezin heet Schutte [de naam van de moeder] (Dobru 1968a: 15). (b) m.b.t. de moeder: De bepaling dat ook de moeder, wilde zij tussen haar en haar kind rechtsbanden doen ontstaan, dat kind moest erkennen, verdween in 1963 uit het Surinaamse B. W. (Enc.Sur. 181).
2. (ook, volkst.:) herkennen. Ik heb je helemaal niet erkend! -Etym.: (1) ANe. =id., echter in Nederland nog vrij weinig gebruikt doordat het verschijnsel weinig voorkomt, dit i.t.t. Suriname. (2) Mogelijk onder invloed van S, dat de h (haast) niet kent. Ook in BN.
