als men er op uit is een ander te bestrijden of hem het leven zuur te maken, heeft men zelf ook geen rust; men is zelf de slaaf van de boosheid waaraan men toegeeft. Reeds vermeld in Prov.
Comm.: „die den anderen iaghet es selden wel gherust” (n° 269); ook in GDS: „wie een ander iaecht, die en rust seluer niet” (bl. 104).
