Potjeslatijn spreken wil zeggen: opzettelijk of onopzettelijk gebrekkig Latijn spreken, waarmee denigrerend verwezen wordt naar het Latijn dat apothekers (of kwakzalvers?) op medicijnpotjes schreven. Ook spreken we wel van keukenlatijn, naar analogie van het Duitse Küchenlatein, waarmee gezinspeeld wordt op het feit dat de kloosterlingen die in de keuken werkten de Latijnse taal minder beheersten dan hun ordegenoten die de dag studerend doorbrachten.
In het Frans spreekt men van Latin de cuisine en in het Engels van Dog-Latin. Voor de fijnproevers hieronder een voorbeeld van potjeslatijn, waarin een definitie van een Engelse keuken wordt gegeven:‘As the law classically expresses it, a kitchen is “camera necessaria pro usus cookare; cum saucepannis, stewpannis, scullero, dressero, coalholo, stovis, smoakjacko; pro roastandum boilandum fryandum et plumpudding-mixandum . . ’ (Dictionary of Phrase and Fable, Londen 1975, blz. 333).
