Wat is de betekenis van Ūsŭs?

[Lat.] gebruik, gewoonte; -loquendi, spraakgebruik.

gebruik; zakelijk recht van een gebruik (rechtsk.)

(Lat.), gebruik, gewoonte.

gebruik, gewoonte.

zie het Wdb. ; — u'sus est tyran'nus, de gewoonte, het ingeburgerde gebruik is een tyran (naar Horat., Ad Pisones 71) ; — u'sus et ars, practijk en theorie ; — u'sus fo'ri, rechtsgebruik ; — u'sus loquen'di, spraakgebruik ; — u'sus magis'...

I. ūs, m. eig., a. in ’t alg., gebruik, uitoefening, praktijk en dgl., usus privatus, Cic., publicus, Hor., plures (ignes), quam quot satis in visum erant, Liv., quia pecunia non posset in bellum usui esse, gebruikt worden, Liv., usus quotidianus et exercitatio, Caes., artis usus vulgaris co...

Gebruikmaking, POTTERS III, 205, gebruik. Usus activus, Bedrijvend gebruik. Usus communis, Algemeen gebruik. Usus fori, Rechtsgebruik, NIEUWBARN 498. Usus passivus, Lijdend gebruik. Usus proprius, Persoonlijk gebruik. Usus rationis, Gebruik der rede, POTTERS III, 269.

(Lat.), gebruik. In het Rom. recht: het aan een bepaalden persoon (voor het leven) toegekend zakelijk recht, inhoudend de bevoegdheid gebruik te maken van eens anders zaak (persoonlijke dienstbaarheid). De gebruiker had aanvankelijk geen aanspraak op de vruchten (zie hiervoor ➝ Ususfructus); later nam het Romeinsche recht een ruimer standpunt in. Z...

[Lat.], m., gebruik (wat gebruikelijk is); (recht) zakelijk recht van gebruik.