Mijn naam is Haas, ik weet van niks is een zegswijze waarmee schertsend de eigen onschuld en onwetendheid omtrent een bepaalde zaak wordt uitgedrukt. Naar mag worden aangenomen citeren we hiermee een uit de Duitse taal overgenomen gevleugeld woord, dat een Heidelbergse student uit het midden van de negentiende eeuw (1854/55) in de mond wordt gelegd.
Deze jongeman, wiens naam Viktor Hase luidde, hielp een medestudent, die een derde in een duel had gedood, naar Frankrijk ontkomen door opzettelijk de eigen identiteitspapieren te verliezen. Zijn antwoord: ‘Mein Name ist Hase, ich weiss von nichts’ op de vragen van het universitair gerecht deed al spoedig de ronde door de verschillende universiteiten en werd vervolgens in het algemeen taalgebruik opgenomen.(Redensarten, Freiburg 1976, blz. 392).
