Botje bij botje leggen wil zeggen: kleine sommen gelds bijeenbrengen om gezamenlijk iets te betalen. Botje was in de middeleeuwen (tot ongeveer 1490) de benaming voor een zilveren muntstuk dat in verschillende Nederlandse gewesten in omloop was en in de regel gelijk was aan vier duiten of een halve stuiver.
Het woord zelf is een afkorting van botdrager, hetgeen de benaming was voor een munt waarop aan de voorzijde een gehelmde leeuw was afgebeeld. De gesloten helmkap van deze leeuw geleek enigszins op een botte (Frans, = mand of kuip); uit deze gelijkenis is de schertsende benaming botdrager (manddrager) ontstaan.(,Spreekwoorden, Zutphen 1943, nr. 330)
