(vnl. in Vlaanderen) laf, kinderachtig persoon. Vermeld door o.a.
Cornelissen en Vervliet. Spruijt geeft nog scheet van niks voor iemand zonder karakter.
In Noord-Nederland wordt scheet eerder gebruikt (m.n. door kinderen en vrouwen) als een liefkozend woord, vooral dan in de verkleinvorm. Zo lezen we al bij Dimitri Frenkel Frank (Memoires van een lafaard, 1986): ‘Wat een scheet is ’t, hè?’ zei de spierproleet...Het Gentse scheetje voor schatje, is een verbastering van het Duitse Schatzchen. Scheet. Schimpnaam, vooral op vrouwen, kleinmoedige, nauwgezette. (Amaat Joos, Waas Idioticon, 1900-1904)
