Lectuur verwijst in de strikte zin naar alles wat gelezen kan worden zoals boeken, stripboeken, pamfletten, internetartikelen en tijdschriften.
Lectuur wordt daarnaast vaak gebruikt om de ‘lagere’ populaire vorm van geschreven fictie aan te duiden. In lectuur zijn de personages clichématig en veranderen niet gedurende het verhaal. De verhaallijn is toegankelijk, eenvoudig, blijft aan de oppervlakte en kenmerkt zich door een niet vernieuwende schrijfstijl. Lectuur wordt daarom soms ook wel massaliteratuur, ontsnappingsliteratuur, triviaalliteratuur, amusementsliteratuur of populaire literatuur genoemd. Deze definitie van lectuur stamt uit de 20e eeuw, en is afgeleid van de term ‘pulplectuur’.
Pulplectuur werd tussen de jaren ’20 en jaren ’50 gedrukt op slecht en goedkoop houtpulppapier, en de verhalen gingen doorgaans over ordinaire en sensationele onderwerpen. ‘Astounding Science Fiction’ en ‘Amazing Stories’ van auteur Isaac Asimov zijn voorbeelden van pulplectuur.De titel van de in 1994 verschenen film ‘Pulp Fiction’ van Quentin Tarantino refereert ook aan de pulplectuur waarin soms gewelddadig scenes tot in detail werden beschreven.
Het tegenovergestelde van lectuur is literatuur. Literatuur wordt gezien als kunst, en definieerde zich in de geschiedenis door het educatieve karakter. Je moest dus iets kunnen leren van literatuur. Vaak worstelden de personages met hunzelf, en probeerden ze zich te los te maken van hun verleden om er sterker en deugdzamer uit te komen. Tegenwoordig wordt literatuur vooral gekenmerkt doordat het ontroerd en schoonheid schept.
