uitroep van verbazing, vooral in joodse kringen. Afwijkende vorm van Hebreeuws adonajeloheinu ‘mijn Heer en mij n God’. Het woord addenoj, de Jiddische uitspraak van adonaj, wordt behalve bij het gebed en de thoralezing zoveel mogelijk vermeden. Daarom bedient men zich liever van deze verbasterde vorm. Ook wel attenojeleheine (zie attenoje/adenooi/attenojeleheine/attenooielijne), waarbij de klemtoon op nooie valt. Zie ook ad- desjim/addesjimelekijne.
... en die houdt vol, dat zullie z’k verteld hebbe... Addenómmelekijne!... (Israël Querido: Levensgang, 1901)
... en attenojeleheine - als ik mijn jas wil aantrekken en in de zakken voel naar sleuteltjes, blijkt dat het schorem een onsmakelijkheid heeft uitgehaald. (Ben Borgart: Blauwe nachten, 1978) Addenommeleheine... was-ie in het gedrang per ongeluk in een coupé voor niet-rokers gaan zitten. (Rijk de Gooijer en Eelke de Jong: The best of Koos Tak, 1988)
